شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23850

خیزید و خز آرید که هنگام خزان است/ باد خنک از جانب خوارزم وزان است

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود/ مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

سرو را بین بر سماع بلبلان صبح‌‌خیز/ همچو سرمستان به بستان، پای‌‌کوب و دست‌‌زن

خواب نوشین بامداد رحیل/ باز دارد پیاده را ز سبیل

واج آرایی

جناس

تضاد

تشبیه

به سر سبز تو ای سرو که گر خاک شوم / ناز از سر بنه و سایه بر این خاک انداز

بیا و کشتی ما در شط شراب انداز / خروش و ولوله در جان شیخ و شاب انداز

خیز و در کاسه زر آب طربناک انداز / پیشتر زان که شود کاسه سر خاک ‌انداز

سو‌دای تک و تاز هوس‌ها ز سر انداز / پرواز به جایی نتوان برد پر ‌انداز

گرم باز آمدی محبوب سیم‌اندام سنگین‌دل / گُل از خارم برآوردی و خار از پای و پا از گل

گر تو گرفتارم کنی من با گرفتاری خوشم / ور خوار چون خارم کنی ای گل بدان خواری خوشم

دل در حجاب پرده پندار مانده بود / عشقت رسید و پرده پندار ما درید

خیال خال تو با خود به خاک خواهم بُرد / که تا ز خال تو خاکم شود عبیرآمیز

ساقی سیم ساق من گر همه دُرد می‌دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند (تشبیه، واج‌آرایی)

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند / بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند (واج‌آرایی، تلمیح)

هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است / برود از دل من وز دل من آن نرود (واژه‌آرایی، کنایه)

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان / باشد کز آن میانه یکی کارگر شود (تلمیح، واج‌آرایی)