شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 1: تاریخ ادبیات قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 1237

تقلید از آثار بزرگان سبک عراقی و خراسانی

 رهایی‌بخشیدن شعر فارسی از انحطاط اواخر دوره صفوی

 زدودن خیالپردازی‌های بیش از حد سبک هندی از شعر فارسی

 بررسی شعر گذشتگان برای رسیدن به تحوّلی نو در شعر

یکی را روضه جنانی جزای دادن جانی است، یکی را نعمت خلدی بهای قطره خونی. قومی به مایه بذل جان، دولت حُسن مآل گیرند، برخی به جبایت خراج دیوان، تنعّم نعیم رضوان یابند.

و نقود منثورات را سکّه قبول ملوک و اکابر می‌نهادم تا به قدر وسع این دو کریمه را در حجر تشریح و تربیت چنان برآورم که راغبان و خاطبان را به خطبتشان بواعث رغبت با دید آمد.

این‌ها همه از سرائر مملکت است. این‌ها تمام حرف‌هایی است که همه‌جا نمی‌توان گفت. من ریشم را که توی آسیاب سفید نکرده‌ام. تو آسوده باش. هیچ وقت از این حرف‌ها نخواهم نوشت.

اگرچه دردسر می‌دهم اما چه می‌توان کرد؛ نشخوار آدمیزاد حرف است. ما یک رفیق داریم اسمش دمدمی است. بیشتر از یک‌سال موی دماغ ما شده بود.

 ادیب‌الممالک فراهانی۔ فرخی یزدی۔ ملک‌الشعرای بهار 

ملک‌الشعرای بهار- علامه دهخدا- فرّخی یزدی 

علامه دهخدا- ملک‌الشعرای بهار- قائم‌مقام فراهانی 

ملک‌الشعرای بهار - علامه دهخدا - ادیب‌الممالک فراهانی