شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 21891

به میدان وفا یارم چنان آمد که من خواهم/ ز دیوان هوا کارم چنان آمد که من خواهم

کیست که پیغام من به شهر شروان برد/ یک سخن از من بدان مرد سخندان برد

با دم طاووس کم زاغ گیر/ با دم بلبل طرف باغ گیر

ای قمر تابناک برج امامت/ وی گهر آبدار درج کرامت

زبانش توان ستایش نداشت/ روانش گمان نیایش نداشت

ما چو ناییم و نوا در ما ز توست/ ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست

دانه باشی مرغکانت بر چنند/ غنچه باشی کودکانت بر کنند

شاکر نعمت به هر مقام که بودیم/ داعی دولت به هر طریق که هستیم

ابر نیسان باغ را در لؤلؤ لالا گرفت/ باد بستان دشت را در عنبر سارا گرفت 

به لطف اگر بخرامد هزار دل ببرد/ به قهر اگر بستیزد هزار تن بکشد 

چرا ننهم؟ نهم دل بر خیالت/ چرا ندهم؟ دهم جان در وصالت

زین عصا تا آن عصا فرقی است ژرف/ زین عمل تا آن عمل راهی شگرف 

باء برّ او بر بندگان او، سین سرّ او با دوستان او، میم منّت او بر مشتاقان او. اگر نه برّ او بودی رهی را چه جای تعبیه سرّ او بودی؟

اگر مسارعت نمایی امانی دهم بر تقصیری که تا این غایت روا داشته‌ای و از خدمت و دیدار او تقاعدی نموده و اگر توافقی کنی بالفور بازگردم.

در اعزاز و ملاطفت، اطناب و مبالغت نمود و روی به تفحّص حال و استکشاف کار او آورد و اندازه رای و خرد او به امتحان و تجربت بشناخت.

دست حسد سرمه بیداری در چشم وی کشید و فروغ خشم، آتش غیرت در مفروش وی پراکند تا خواب و قرار از وی بشد.

چهار

یک

دو

سه