شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس دوازدهم : کاوه ی دادخواه | آزمون شماره 669

غریبان را دل از بحر تو خونست / دل خویشان نمی‌دانم که چون است

رضا به حکم قضا گر دهیم و گر ندهیم / ازین کمند نشاید به شیرمردی رست

خدنگ درد فراق اندرون سينه خلق / چنان نشست که در جان نشست سوفارش

لیکن سموم قهر اجل را علاج نیست / بسیار ازین ورق که به باد خزان برفت

شش

هفت

هشت

پنج

که این چرخ و ماهست یا تاج و گاه /ستارست پیش اندرش یا سپاه

به گیتی درون سال سی شاه بود / به خوبی چو خورشید بر گاه بود

پس آزاده گشتاسپ بر شد به گاه/ فرستاد هرسو به کشور سپاه

چو کاووس بگرفت گاه پدر /مر او را جان بنده شد سر به سر

بدو گفت مهتر به روی دژم / که بر گوی تا از که دیدی ستم؟
 

اینکه گویند که بر آب نهاده ا‌ست جهان / مشنو ای خواجه که چون درنگری بر باد است
 

رو بخور و هم بده که گشت پشیمان / هر که نخورد و نداد از آنچه اندوخت
 

با نفس هر که برآمیختم / مصلحت آن بود که بگریختم
  

جهاندار هوشنگ با رای و داد / به جای نیا تاج بر سر نهاد

دریدم جگرگاه دیو سپید / ندارد بدو شاه ازین پس امید 

اگر کوه آتش بُوَد بسپرم / ازین تنگ، خوار است اگر بگذرم

چنین سال سیصد همی¬رفت کار / ندیدند مرگ اندر آن روزگار