شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس ششم: سجع و انواع آن | آزمون شماره 16939

اگر نان از بهر جمعیت خاطر می ستاند حلال است و اگر جمع از بهر نان می نشیند حرام

یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته عابدی بر وی گذر کرد

عاقلی را پرسیدند نیکبخت کیست و بدبختی چیست؟ گفت نیکبخت انکه خورد و کشت و بدبخت آنکه مرد وهشت

عامی متعبد پیاده رفته است و عالم متهاون سوار خفته ( مُتهاون: کسی که در کاری سستی کند)

شاهد که با رفیقان آید به جفاکردن آمده است به حکم آنکه از غیرت و مضادت خالی نباشد.

جور فراوان بردی و تحمّل بی‌کران کردی.

جوانی خردمند از فنون فضایل حظّ وافر داشت و طبعی نافر.

طایفه‌ای دزدان عرب بر سر کوهی نشسته بودند و منفذ کاروان بسته.

آن دیده و دیدار بین وان غمزه پرکار بین/ هان خفته خمّار بین زان فتنه بیدار آمده

آن دلبر غمّاز من، انجام من آغاز من/ آزاده سرو ناز من گویی به رفتار آمده

دل پر غم و اندوه شد غم در دلم انبوه شد/ دل کاه و غم چون کوه شد از بس گران‌بار آمده

خالش به پشت لب نگر بر روز روشن شب ‌نگر/ آن سیم‌گون غبغب نگر ماهی نگون‌سار آمده

متوازن _ متوازی _ مطرف _ متوازی

متوازی _ متوازن _ مطرف _ متوازی

متوازن _ متوازی _ متوازی _ مطرف

متوازی _ متوازن _ متوازی _ مطرف