شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس دهم: زبان و ادبیات فارسی در سده‌های پنجم و ششم و ویژگی‌های سبکی آن | آزمون شماره 20561

زبانی، فکری

ادبی، ادبی

فکری، فکری

فکری، ادبی

تا حدود نیمه دوم قرن پنجم و آغاز قرن ششم، شعر پارسی هم‌چنان تحت تأثیر سبک دوره سامانی و غزنوی است.

موضوع قابل توجه در شعر نیمه دوم قرن ششم، علاقه‌مندی شاعران به سرودن غزل‌های لطیف و زیباست. ناصرخسرو و هم‌سبکان او در آوردن مضامین دقیق در غزل بسیار کوشیدند.

در نیمه دوم قرن ششم، حوزه ادبی فارس و نواحی مرکزی (عراق عجم) در شکل‌گیری شیوه خاصّی از شعر فارسی مؤثر بود و شاعران و نویسندگان مشهوری در اصفهان، همدان، ری و … ظهور کردند.

شعر سده پنجم و ششم از نظر سبک گویندگی و موضوع، تنوع یافت و در شاخه‌ها و رشته‌هایی هم‌چون مدح، هجو، طنز، وعظ و حکمت، داستان‌نویسی، تغزّل و حماسه به کار گرفته شد.

استفاده از ترکیبات دشوار (ویژگی نثر قرن پنجم و ششم)

کاهش سادگی و روانی کلام و حرکت به سوی دشواری متون (ویژگی زبانی شعر قرن پنجم و ششم)

رواج داستان‌سرایی و منظومه‌های داستانی (ویژگی فکری شعر قرن پنجم و ششم)

فراوانی ترکیبات نو (ویژگی زبانی شعر قرن پنجم و ششم)