شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 398

-U--UU--UU-

-UU--UU--UU--UU-

-U---U---U---U--

--UU--UU--UU--UU

ما را همه شب نمی‌برد خواب/ ای تشنۀ روزگار دریاب

به نام خداوند جان‌آفرین/ حکیم سخن در زبان آفرین

به دل گفتم ز چشمانش بپرهیز/ که هشیاران نیاویزند با مست

ای نفس خرّم باد صبا/ از برِ یار آمده‌ای مرحبا

بشکن دل بی‌نوای ما را ای عشق/ این ساز، شکسته‌اش خوش‌آهنگ‌تر است

نه حلال است که دیدار تو بیند هر کس/ که حرام است یر آن کش نظری ظاهر نیست

بگفتا گر کسیش آرد فرا چنگ/ بگفت آهن خورد ور خود بود سنگ

بترس از جهان‌دار یزدان پاک/ خرد را مکن با دل اندر مغاک (مغاک: گودال)

U / --U / --U / --U-

U-U / --U / --U / --U

U/ --U /--- /--U-

U / --U / --U / --U--

صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست⇐-U---U---U---U-

درشتی، درستی نماید نخست⇐U--UU-U--U-

وین آب زندگانی از آن جوی کوثر است⇐--U-U--UU-U-U-

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی⇐--U-U----U-U--