شرکت در آزمون آنلاین زيست شناسی 2 - فصل چهارم : تنظیم شیمیایی | آزمون شماره 110

 دیابت نوع ۱ – با تزریق مداوم انسولین به فرد، بیماری درمان می گردد.

 دیابت شیرین-  مرکز تشنگی مرتباً به واسطۀ گیرنده های اسمزی تحریک می شود.

 دیابت نوع ۲ – دستگاه ایمنی گیرنده های انسولین در یاخته های بدن را از بین می برد.

 بی مزه- برخلاف فرد مبتلا به دیابت شیرین، گیرند ۀ اسمزی در هیپوتالاموس تحریک نمی شود.

  شیرین ـ ممکن است منجر به نارسایی کلیه و اختلال در بینایی فرد گردد.
  

نوع I ـ احتمال سائیدگی و آسیب غضروف در محل مفصل ران، افزایش می‌یابد.

  بی‌مزه ـ قطعا گیرنده‌های اسمزی هیپوتالاموس تحریک‌پذیری خود را از دست داده‌اند.

 نوع II ـ همانند فرد مبتلا به دیابت نوع I ممکن است بیماری دارای زمینه‌ی ارثی باشد.

 قشری – فشاری که خون به دیواره سرخرگ ها وارد می کند را بیشتر کند

قشری –  مواد مغذی بیشتری به یاخته های سراسر بدن برساند. 

مرکزی – هم فشارخون را بالا ببرند و هم مواد مغذی آن را بیشتر کنند.

مرکزی – موجب بازشدن اولین انشعابات لوله ای با غضروف های C شکل شوند. 

بخش قشری فوق کلیه – عامل افزایش فشار خون سرخرگی 

پاراتیروئیدی – مسبب نوسانات غلظت یون‌های کلسیم در بافت‌های بدن

تیروئیدی – در دوران جنینی و کودکی برای نمو دستگاه عصبی مرکزی الزامی

محرک هیپوفیز – از بخش پیشین هیپوفیز ترشح شده و عامل تنظیم فعالیت سایر غدد

نوع شایع هموفیلی ، ناقل – هورمون جنسی مردانه بدون تاثیر هورمون های محرک جنسی هیپوفیزی ترشح می شود.

هموفیلی ، بیمار – نبود فاکتور انعقادی VIII تجمع گلبول های قرمز و سفید را محدود می کند.

کم خونی داسی شکل ، مقاوم به مالاریا – انتخاب طبیعی ژنوتیپ ناخالص را انتخاب میکند.

فنیل کتونوری ، ناخالص – یک نوع ژن مربوط به آنزیم تجزیه کنندۀ فنیل آلانین در  کروموزوم ها همتا دیده می شود.