شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 9069

باور به قضا و قدر

رواج قصیده و شعر درباری

رونق یافتن غزل

جایگزینی «می» به جای «همی» در شعر

مدّعیان عرفان، به درسی کردن عرفان و شرح اصطلاحات و پیچیده جلوه دادن مفاهیم آن پرداختند؛ در نتیجه در این دوره، کتاب‌های عرفانی مهمی به نثر نوشته شد.

ادیبان این دوره در کتاب‌های مصنوع و متکلّف بیشتر به ظاهرسازی و به صنایعی مثل استعارات دور از ذهن و آوردن سجع‌های متوالی و بی‌روح روی آوردند.

به علّت کشتن یا متواری ساختن فضلا و نابودی کتابخانه‌ها، از صحّت و اتقان مطالب کاسته شد و ضعف و انحطاط فکری این دوره را فرا گرفت.

به علّت نبودن استادان بزرگ و از بین رفتن مراکز علمی، تحقیق و تتبّع در بین علما و ادیبان سستی یافت.

به عشق مستی و رسوایی‌ام خوش است از آنک / نکو نباشد با عشق زهد ورزیدن

برو ای عقل نگو عشق چرا کرد چنین / پادشاه است و بر او چون و چرایی نرسد

سوار عقل که باشد که پشت ننماید / در آن مقام که سلطان عشق روی نمود

ماجرای عقل پرسیدم ز عشق / گفت معزول است و فرمانیش نیست