شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 745

بسیار در دل آمد از اندیشه ها و رفت / نقشی که آن نمی رود از دل نشان توست

کرد تصویر تو را صورتگر چین آرزو / بست چندین صورت و صورت نبست این آرزو

نقّاش ازل نقش بدیعت چو بساخت / از ساختن نقش دگر وا پرداخت

این جهان آینه و هستی ما نقش و نگار/ نقش در آینه آخر چه قدر خواهد ماند؟

به گریه گفتمش آیا گذر کنی بر من؟ / به خنده گفت اگر خاك راه من باشی

من از دو نرگسِ مست تو چشم آن دارم / که آگه از نگهِ گاه گاه من باشی

از آن به چشم خود اي اشک مسکنت دادم / که در بیان محبّت گواهِ من باشی

کمان نهم به کمان فلک ز نیروي عشق / تو گر نشانۀ تیر نگاه من باشی

چون نیست هیچ‌کس به فریاد من رسد / خود رقص می‌کنم چو سپندار نوای خویش

گل آن‌چنان فریفته‌ی حسن خود شده است / کز شبنم است آینه دائم برابرش

تمیز نیک و بد روزگار کار تو نیست / چو چشم آینه، در خوب و زشت حیران باش

ز خار زار تعلّق، کشیده دامن باش / به هر چه می‌کشدت دل، از آن گریزان باش

۱

۲

۳

۴