شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 59

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش / هر کسی آن دِرَود عاقبت کار که کشت

دوش گیسوی تو را ریخته دیدم بر دوش / خاطر آشفته‌ام امشب ز پریشانی دوش

دارد دلم هوای سر زلف یار و بس / زخم آرزو کند همه مرهم‌گذار را

ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید / هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند

بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه / که از پای خمت یکسر به حوض کوثر اندازیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم / چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل / شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند / یار مه‌روی مرا  نیز به من باز رسان

قلب ، تغییر کمیت مصوت‌ها

ابدال ، تبدیل هجای کوتاه به بلند

قلب ، تبدیل هجای کوتاه به هجای بلند

آوردن فاعلاتن به جای فعلاتن، حذف همزه

دلم که گوهر اسرار حسن و عشق در اوست / توان به دست تو دادن گرش نکو داری

بنوش می که سبک‌‌روحی و لطیف مدام / علی‌‌الخصوص در آن دم که سر گران داری

که را رسد که کند عیب دامن پاکت / که همچو قطره که بر برگ گل چکد، پاکی

ساقیا جام می‌‌ام ده که نگارندۀ غیب / نیست معلوم که در پردۀ اسرار چه کرد

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی / پیشتر ز آنکه چو گردی ز میان برخیزم

باز آی ساقیا که هواخواه خدمتم / مشتاق بندگیّ و دعاگوی دولتم

یا رب تو آن جوان دلاور نگاه دار / کز تیر آه گوشه‌نشینان حذر نکرد

از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز/ کنار دامن من همچو رود جیحون است