شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 9073

هشت

هفت

پنج

شش

جهان متفّق بر  الهیتش /  فرومانده در کُنه (درون) ماهیتش

 جهانی نهاده به کاووس چشم /  زبان پر ز دشنام و لب پر ز خشم

 جهان دل نهاده بدین داستان / همان بخردان و همان راستان

هر که آمد به جهان نقش خرابی دارد / در خرابات بگویید که هشیار کجاست

اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح                 صلاح ما همه آن است کان تو راست صلاح

چشم گریان مرا حال بگفتم به طبیب                             گفت یک بار ببوس آن دهن خندان را

خدنگ غمزه از هر سو نهان انداختن تا کی        سپر انداخت عقل از دست ناوک‌های خون‌ریزت

می خور که عاشقی نه به کسب است و اختیار           این موهبت رسید ز میراث فطرتم