شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس یکم : نیکی | آزمون شماره 1923

گفتم ببینمش مگرم درد اشتیاق/ساکن شود، بدیدم و مشتاق تر شدم

مهمان سراست خانۀ دنیا که اندر او/ یک روز این بیاید و یک روز آن رود

آن کس که سر به جیب قناعت فرو نبرد/ بگذار تا به چاه مذلّت فرو رود

گویند روي سرخ تو سعدي که زرد کرد؟ /اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

از امتحان تو ایام را غرض آن است/که از صفای ریاضت دلت نشان گیرد 

گدای خاک در دوست پادشاه من است/غرض ز مسجد و میخانه ام وصال شماست 

از دل و جان شرف صحبت جانان قرض است/غرض این است و گرنه دل و جان این همه 

سخنی بی غرض از بندۀ مخلص بشنو/ای که منظور بزرگان حقیقت بینی 

من برآنم تا شکرریزی کنم /قعر چه را صدر علیّین کنم 

این چنین گفته است آن صدرکبار/ تا نگویی که گل هم از خوار است 

صدر خرابات کسی بُوَد/کاو رَهَد از صدر و زنام و زننگ 

صلاح کار کجا و من خراب کجا/ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا 

۱

۲

۳

۴

یک

دو

سه

چهار