شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 689

به گریه گفتمش آیا گذر کنی بر من؟ / به خنده گفت اگر خاك راه من باشی

من از دو نرگسِ مست تو چشم آن دارم / که آگه از نگهِ گاه گاه من باشی

از آن به چشم خود اي اشک مسکنت دادم / که در بیان محبّت گواهِ من باشی

کمان نهم به کمان فلک ز نیروي عشق / تو گر نشانۀ تیر نگاه من باشی

جناس ناهمسان ، تشخیص ، ایهام ، حسن تعلیل 

جناس ناهمسان ، ایهام تناسب ، تشبیه ، تشخیص 

کنایه ، حسن تعلیل ، تشخیص ، اغراق

مجاز ، کنایه ، جناس ناهمسان ، مراعات نظیر 

از شعله به‌خاطر روشنایی‌اش سپاس‌گزاری کن/ اما چراغدان را هم/ که همیشه صبورانه در سایه می‌ایستد ، از یاد مبر.
 

ممکن از ناممکن می‌پرسد :/ «خانه‌ات کجاست؟»/ پاسخ می‌آید :/ «در رؤیای یک ناتوان».
 

گریه کنی اگر/ که آفتاب را ندیده‌ای/ ستاره‌ها را هم/ نمی‌بینی.
 

ماهی در آب خاموش است و .../ آدمی ،/ اما خاموشی دریا و/ هیاهوی خاک و/ موسیقی آسمان را در خود دارد.
 

تشخیص ـ استعاره ـ جناس                              

تشبیه ـ استعاره ـ کنایه
 

 استعاره ـ جناس ـ کنایه                                    

متناقض‌نما ـ جناس ـ کنایه