شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفتم : باران محبّت | آزمون شماره 1685

حق تعالی چون اصناف موجودات می‌آفرید وسایت گوناگون در هر مقام بر کار کرد.

خانۀ آب و گل آدم من می‌سازم، جمعی را مشتبح شد، گفتند: "نه همه تو ساخته‌ای؟"

حق تعالی عزرائیل را فرمود: "برو، اگر به طوع و رقبت نیاید، به اکراه و اجبار برگیر."

عزرائیل بیامد و به قهر یک قبضه خاک از روی جمله زمین برگرفت و آن‌را در طائف فرو کرد.

و گر به خنده درآیی چه جای مرحم ریش/که ممکن است که در جسم مرده جان آری

ز چشم مست تو واجب کند که هشیاران/حذر کنند ولی تاختن نهان آری

ز حسن روی تو بر دین خلق می‌ترسم/که بدعتی که نبوده است در جهان آری

اگر به تحفه جانان هزار جان آری/محقر است نشاید که بر زبان آری

قناعت می‌کنم با درد چون درمان نمی‌یابم. (مفعول)

ناله مرغ اسیر  این همه بهر وطن است(صفت اشاره)

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را. (مفعول)

برفتند لشکر به‌کردار گرد. (نهاد)

که برو ما از تو خود چوپان‌تریم/چون تبع گردیم هریک سروریم

طعمه گرگیم و آن یار نه / هیزم ناریم و آن عار نه

جوانی بیامد گشاده‌زبان/سختن گفتن خوب و تبع روان

بدران پرده‌ها را زان که عشق/ز بی‌شرمی غم و عاری ندارد

تا نباشی همچو ابلیس اعوری/نیم بیند نیم نی چون ابتری 

ابلیس قادر است ولیکن به خلق در/جز بر دروغ و حیله گری نیست قدرتش 

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز/دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد  

کس را به مثل سوی شما بار ندادم /گفتم که برآئید نکونام و نکوکار