شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - فارسی 1 | آزمون شماره 15655

بدین الحان داودی عجب نیست / که مرغان هوا حیران بمانند

خدای این حافظان ناخوش‌آواز / بیامرزاد اگر ساکن بخوانند

چو نیکبخت شدی ایمن از حسود مباش / که خار دیده‌ی بدبخت نیکبختانند

چو دستشان نرسد لاجرم به نیکی خویش / بدی کنند به جای تو هر چه بتوانند

رسم و آیین پادشاهانست / که خردمند را عزیز کنند

وز پس عهد او وفاداری / با خردمندزاده نیز کنند

نشان آخر عهد و زوال ملک وی است / که در مصالح بیچارگان نظر نکند

به دست خویش مکن خانگاه خود ویران / که دشمنان تو با تو از این بتر نکند

سال‌ها مادر به نازم پرورید / وز نهال نوبرم کامی ندید

نه چنان گناهکارم که به دشمنم سپاری / تو به دست خویش فرمای اگرم کنی عذابی

ستانی همه زندگانی ز مردم / ازیرا درازت بود زندگانی

تا در این مرحلۀ مشغله‌ناک / پاک خیزد گهرت از دل پاک

در آتش زوال بود نعل رنگ و بو / زنهار دل به غنچه این بوستان مبند

این‌که گویند که بر آب نهاده‌ست جهان / مشنو ای خواجه که تا درنگری بر باد است

زبان شمع به صد آب و تاب می‌گوید / که مدّ عمر، سبک سیر از زبان گردد

ای شرر، از همرهان غافل مباش / فرصت ما نیز باری بیش نیست