شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 23250

شاه‌نشین چشم من تکیه‌گه خیال توست/جای دعاست شاه من بی‌تو مباد جای تو

ملکا مها نگارا صنما بتا بهارا/متحیرم ندانم که تو خود چه نام داری

گفته بودم به کسی عشق نخواهم ورزید/ آمدیّ و همۀ فرضیه‌ها ریخت به هم

آن‌که گیسوی تو را رسم تطاول آموخت/هم تواند کرمش داد من مسکین داد

مجاز

واژه‌آرایی

کنایه

اغراق

طیران مرغ دیدی تو ز پای‌بند شهوت / به در آی تا ببینی طیران آدمیت (واژه‌آرایی)

همچو زلف سیاه سرکش هندو / بر سر آتشم فکند و رها کرد (تشبیه)

خون شد دلم از دست سر زلفت و کس نیست / کانصافم از آن هندوی شب‌رنگ بگیرد (واج‌آرایی)

خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد / ساحت کون و مکان عرصه میدان تو باد (جناس همسان)

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم / هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم

به نیک و بد مشو در بند فرزند / نیابت خود کند فرزند فرزند

ز سر زلف عروسان چمن دست بدارد / به سر زلف تو گر دست رسد باد صبا را

نه عجب که قلب دشمن شکنی به روز هیجا (جنگ) / تو که قلب دوستان را به مفارقت شکستی