شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 12094

بلبلی بیدل نوایی می‌زند

به نازی که لیلی به محمل نشیند

قلندر زلف لیلی بند و کار از عقل مجنون کن

که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

امشب سبک‌تر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را / یا وقت بیداری غلط بوده است مرغ بام را

سعدی علم شد در جهان صوفی و عامی گو بدان / ما بت‌پرستی می‌کنیم آن‌گه چنین اصنام را

گر پای بر فرقم نهی تشریف قربت می‌دهی / جز سر نمی‌دانم نهادن عذر این اقدام را

دلبندم آن پیمان‌گسل منظور چشم آرام دل / نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را

بگیرم ادب را ببندم دو لب را: $-U--U--U--U$

منشین با دو سه ابله که بمانی به چنین ره: $--UU--UU--UU--UU$

پیش آر نوشانوش را از بیخ برکن هوش را: $---U----U---U--$

صادق آمد گفت او وز ماه دور افتاده‌ام: $---U---U---U-$

بار دیگر سر برون کن از حجاب

دهانی بسته حلواخور چو انجیر

چه رعنا رقیبی چه شیرین طبیبی

چه بودی که یک گوش پیدا شدی