شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هشتم: وزن شعر فارسی | آزمون شماره 12094

بلبلی بیدل نوایی می‌زند

به نازی که لیلی به محمل نشیند

قلندر زلف لیلی بند و کار از عقل مجنون کن

که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی

امشب سبک‌تر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را / یا وقت بیداری غلط بوده است مرغ بام را

سعدی علم شد در جهان صوفی و عامی گو بدان / ما بت‌پرستی می‌کنیم آن‌گه چنین اصنام را

گر پای بر فرقم نهی تشریف قربت می‌دهی / جز سر نمی‌دانم نهادن عذر این اقدام را

دلبندم آن پیمان‌گسل منظور چشم آرام دل / نی نی دلارامش مخوان کز دل ببرد آرام را

بار دیگر سر برون کن از حجاب

دهانی بسته حلواخور چو انجیر

چه رعنا رقیبی چه شیرین طبیبی

چه بودی که یک گوش پیدا شدی

صادق آمد گفت او وز ماه دور افتاده‌ام: $---U---U---U-$

پیش آر نوشانوش را از بیخ برکن هوش را: $---U----U---U--$

منشین با دو سه ابله که بمانی به چنین ره: $--UU--UU--UU--UU$

بگیرم ادب را ببندم دو لب را: $-U--U--U--U$