شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس نهم : ذوق لطیف | آزمون شماره 1270

 ای صاحب متاع صباحت تلطفی/ کاورده عاجزی به درت احتیاج خویش (صبحگاهی)
 

تمکّن تو سراپرده در مقامی زد/ که زهره با همه سازش، کنیز پرده سراست (توانگری)
 

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد/ دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود (پیمان)

پراگنده شد در جهان آگهی/ که گم شد ز پالیز سرو سهی (باغ)
 

هر خانه که شمع رُخت افروخت در او / خورشید چو ذرّه نور از روزن برد 

روشن چو روز گشت در آفاق سوز من / این شعله کز جگر به شب تار می کشم

از نور وحدت آن که دلش بهره ور شود / کی از هجوم ذرّه پریشان نظر شود

گردیده خیره باصرۀ بوم از آفتاب / در پیش چشم شپره(خفاش) ظلمت،ضیا نمود

گروهی حکما در حضرتِ کسری انوشیروان به مصلحتی در سخن می گفتند بزرجمهر که مهتر ایشان بود خاموش بود 

شمس الدین صاحب دیوان، پهلوان ابراهیم را به سفر میفرستاد.گفت : چند سگ تازی با خود بیاور.پهلوان برفت و سگ را فراموش کرد

درویشی به درده ای رسید،کدخدا حسن را دید آنجا نشسته گفت مرا چیزی دهید و گرنه به خدا این ده همان کنم که با آن ده دیگر کردم

خواجه،شیخی را به مهمانی برد و بر سر نهالی(=تشک)نشاند.دیناری چند در زیر نهالی بود.شیخ دست بکرد و بدزدید.خواجه زر طلب میکرد نیافت ....

قُمری _ بدیهه‌گویی _ زیبایی _ سوغات 

هزاردستان _ بی‌درنگ _ جمال _ ارمغان 

هزار _ بی‌درنگ شعر سرودن _ زشتی _ ره‌آلود

بلبل _ ارتجالا_ زیبایی _ هدیه 

بـه کوشش بـاز نتـوان کرد از سر تـیره بـختی را  / نگردد محـو خـط سـرنوشـت از جـبـهه فرسـایی

گويند ترک غم بگو ، تدبير ساماني بجو  /  درمانده را تدبير کو، ديوانه را سامان کجا
 

رسـتـم از سیلی تـقدیر بـه خـاک افتـاده است  /  تـا بـه کی تـکیه بـه سرپـنجه پـرزور کنی؟
 

 هـســت در قــبــضــه تــقــدیـرگـشــاد دل تــنـگ  /  حـل این عـقـده ز سـرپـنجـه تـدبـیر مـخـواه