شرکت در آزمون آنلاین فارسی هشتم - درس سیزدهم : ادبیات انقلاب

آرايۀ ذکر شده در مقابل كدام بيت، نادرست است؟

گر از روي تو برگردم بخيل و ناجوانمردم روان از من تمنّا كن كه فرمانت روان باشد(نغمة حروف)

بیا تا برآریم دستی ز دل که نتوان برآورد فردا ز گل(جناس)

داغ عشق تو ز اندازة ما افزون است دستي از دور بر اين آتش سوزان داريم(كنايه)

همه آفريده است بالا و پست تويي آفرينندة هر چه هست(تشبيه)

در کدام بیت، سه جمله کنایی در یک مفهوم به کار رفته است؟

ز عقل اندیشه‌ها زاید که مردم را بفرساید / گرت آسودگی باید برو عاشق شو، ای عاقل

گروهی همنشین من، خلاف عقل و دین من / بگیرند آستین من که دست از دامنش بُگسل

گرم باز آمدی محبوب سیم اندام سنگین دل / گل از خارم برآوردی و خار از پا و پا از گِل

اگر عاقل بود داند که مجنون صبر نتواند / شتر جایی بخواباند که لیلی را بُود منزل

معنی کدام گزینه نادرست است؟

ایثار

⟵

ازخودگذشتگی

شرافت

⟵

بزرگواری

رشادت

⟵

دلیری

رادمردی

⟵

شجاعت

در حکایت زیر از سعدی، کدام بیت دارای کنایه است؟

جوانی سر از رأی مادر بتافت / دل دردمندش به آذر بتافت

چو بیچاره شد، پیشش آورد مَهد / که ای سُست مهر فراموش عهد

نه در مهد نیروی حالت نبود / مگس راندن از خود مجالت نبود

تو آنی کزان یک مگس رنجه‌ای / که امروز سالار و سرپنجه‌ای

مفهوم کنایهٔ ذکر شدهٔ کدام عبارت نادرست است؟

کسی را لای پنبه بزرگ کردن: کسی را در ناز و نعمت فراوان بزرگ کردن

جگر کسی را خون کردن: کسی را بسیار ناراحت کردن

جوش آوردن: عصبانی شدن

بوی شیر دادن دهان کسی: شجاعت بسیار داشتن

شرکت در آزمون آنلاین فارسی هشتم - درس سیزدهم : ادبیات انقلاب | آزمون شماره 23163