شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هفتم : تاریخ ادبیات فارسی در قرن های 10 و 11 | آزمون شماره 7484

زبان کوچه و بازار به شعر راه یافت و از این رهگذر روح تازه‌ای در زبان شعر دمیده شد.

دایره واژگان گسترش یافت و بسیاری از لغات ادبی قدیم از صحنه شعر رخت بربست.

لغات مربوط به مذاهب و آداب و رسوم هندوان در این دوره از حوزه شعر و ادب خارج شد.

در این سبک لغاتی چون نزاکت، قالی، شیشه، پل، بخیه، سفال و ... که تا این زمان کمتر در شعر راه داشت، رواج یافته بود.

این وطن مصر و عراق و شام نیست / این وطن جایی است کاو را نام نیست

هوای کوی تو از سر نمی رود بیرون / غریب را دلِ سرگشته با وطن باشد

سعدیا حبّ وطن گرچه حدیثی است درست / نتوان مرد به سختی که من اینجا زادم

در بحر، هر که ساخت وطن چون حباب، اسیر! / دردسر خرابه ساحل چه می کند 

از شاعران دوره صفوی است که شعرش حدّ واسط سبک دوره عراقی و هندی است و واقع‌گرایی شاخصه اصلی شعر اوست. (وحشی بافقی)

از شعرای معروف در دوره صفوی است و لقبش «خلاق المعانی ثانی» است. (کلیم کاشانی)

از شاعران دوره صفوی است. او در سرودن شعر مذهبی معروف و ترکیب‌بند عاشورایی او زبانزد است. (محتشم کاشانی)

از شاعران تأثیرگذار قرن یازدهم است که شعرش از نظر دقت، ظرافت و رقّت معانی مشهور است. (بابا‌فغانی شیرازی)