شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 17137

پارسازاده‌ای را نعمت بی‌کران، از ترکه عمان به دست افتاد، فسق و فجور آغاز کرد و مُبذّری پیشه گرفت. فی‌الجمله نماند از سایر معاصی که نکرد و منکری که نخورد.

بدان که خدای تعالی در ظاهر کعبه بنا کرده، که او را از سنگ و گل است و در باطن کعبه‌ای ساخته که از جان و دل است.

آن سلطان دنیا و دین، آن سیمرغ قاف یقین، آن گنج عالم عزلت، آن گنجینه اسرار دولت، آن شاه اقلیم اعظم، آن پرورده لطف و کرم … گفت.

مردی صد دینار در آستین داشت. بر دستارچه بسته از آستین بیرون گرفت و بدین طرارّ داد و گفت: ای برادر این امانت است.

ادبیات همواره معنایی حول و حوش «آداب و هنجار» دارد.

بیان باور، خیال یا اندیشه با کیفیت بالا می‌تواند مصداق ادبیات باشد.

ادبیات، ماده اصلی زبان است و در منطق زبان، هر واژه معنایی روشن دارد

«بلاغت» به معنای روشنی و درستی کلمه و کلام است و با ضرب‌المثل «هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد» مرتبط است.

آرایه‌های جناس و کنایه در ابیات استفاده شده است.

در برخی ابیات، تضاد دیده می‌شود.

قالب شعر قطعه است.

ابیات در ستایش خداوند است و در بیت اول، تلمیح وجود دارد.