شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 9100

گفتم چو طاووسی مگر؟ عضوی ز عضوی خوب‌تر / می‌بینمت چون نیشکر شیرینی از سرتا قدم

 اگر تو را سر ما هست یا غم ما نیست / من از تو دست ندارم به بی‌وفایی باز

پری‌پیکر بتی کز سحر چشمش / نیامد خواب در چشمان من دوش

تو را هر آینه باید به شهر دیگر رفت / که دل نماند در این شهر تا ربایی باز

لنگر بی مدّعایی چشم حیران را بس است / این صدف را گوهر یکدانه‌ای در کار نیست

کنون که چشمه قند است لعل نوشینت / سخن بگو و ز طوطی شکر دریغ مدار

هیچ میزانی در این بازار چون انصاف نیست / گوهر خود را نمی‌سنجی به این میزان چرا؟

ای خسرو شیرین‌سخن ای یوسف گل پیرهن / وی طوطی شکرشکن ما را زبانی دیگر است

دوران دهر و تجربتم سر سپید کرد / وز سر به در نمی‌رودم هم چنان

رسد دست تو از مشرق به مغرب / ز اقصای مداین تا به مدین

منم آن مرغ گرفتار که در کُنج قفس / سوخت در فصل گُلم حسرت بی‌بال و پری

آفرین جان‌آفرین پاک را / آن‌که جان بخشید و ایمان خاک را