شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 20166

عشق و اساس عشق نهادند بر دوام/یعنی خلل‌پذیر نگردد بنای عشق

از ننگ چه پرسی؟که مرا نام ز ننگ است/وز نام چه پرسی؟که مرا ننگ ز نام است

چه نماز باشد آن را که تو در خیال باشی/تو صنم نمی‌گذاری که مرا نماز باشد

ما را ز هم جدا کرد ایّام ورنه ما را/ با دولت وصالت خوش بود روزگاری

صدای سم سمند سپیده می آید/یلی که سینۀ ظلمت دریده می آید

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار/دستم اندر ساعد ساقی سیمین ساق بود

نرگس مست نوازشگر مردم دارش/خون عاشق به قدح گر بخورد نوشش باد

سنبل و سوسن و سمن هر سوی/سور گل ها به ساز و سامان است

خواب نوشین بامداد رحیل/بازدارد پیاده را ز سبیل

سر ارادت ما وآستان حضرت دوست/که هر چه بر سر ما می‌‌رود ارادت اوست

مه روی تو، شب موی تو، گل بوی تو دارد/ گلزار جهان خرمنی از روی تو دارد

قیامت آن زمان باشد به تحقیق/ که از یاران جدا مانند یاران

هست مستی که مرا جانب میخانه برد؟ / جانب ساقی گل‌چهره دُردانه برد؟

وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد / سوی زنگی شب از روم لوایی برسد

بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر / که عاقبت برود هرکه او ز مادر زاد

عاشقان را از جمالت عید باد / جانشان در آتشت چون عود باد

سخن گر ز توحید گویی به من / نماند ز توحید الّا سخن

به روی دگر بودش آب روان / که روشن شدی مرد را زو روان

دوش می‌سوختم از این آتش / آه اگر امشبم بوَد چون دوش

روی در دیوار کن وانگه خموش / ز آنکه آن دیوار دارد نیز گوش