شرکت در آزمون آنلاین پیام‌های آسمان هفتم - درس اوّل-بینای مهربان | آزمون شماره 3798

مردمان اندر فقر و غنا، هر کسی سخن گفته‌اند و خود را چیزی انتخاب کرده و من آن انتخاب کنم که حق مرا انتخاب کند و مرا اندر آن نگاه دارد. اگر توانگر داردم غافل و گذشته نباشم و اگر درویش داردم حریص و معرض نباشم.

در بارانی عظیم به دهی رسیدم و سرمای زمستان مرا غلبه کرده بود و تن پوش بر تن من تر گشته. به مسجدی رسیدم. مرا اندر آن‌جا راه ندادند، دیگر مسجد و سومی هم چنان. عاجز آمدم و سرما بر تن من قوت گرفت. دامن خود به آتش کشیدم، دود آن به زیر من برآمد. جامه و رویم سیاه شد. آن شب به مراد خود رسیده بودم.

و اندر اخبار است که روزی پیغمبر صَلّی اللّهُ عَلَیه و سَلَّم گرد پای نشسته بود. جبرئیل آمد و گفت: «یا محمّدُ، إجْلسْ جِلْسَةَ العبید. بنده‌ای، چون بندگان نشین اندر حضرت خداوند، تعالی.»

وی را زن و فرزند نیست هرچه اندر وهم صورت گیرد و اندر خرد اندازه بندد، وی جلّ جلالُه آفریدگار آن است و دارنده و پروردگار آن.

که می‌برد به خداوند منعم محسن / پیام بنده‌ی نعمت‌شناس شکرگزار؟

گر کسی شکرگزاری کند این نعمت را / نتواند که همه عمر برآید ز سجود

مرا ذلیل مگردان به شکر این نعمت / که داشت دولت سرمد عزیز و محترمت

نعمت بسیار داری، شکر از آن بسیارتر / نعمت افزون‌تر شود آن را که او شاکر شود

مرور زیبایی‌های آفرینش با شگفتی و اعجاب باید با تأمّل و عبرت همراه باشد.

آراستگی و پاکدلی، ما را با جهان پرشکوه الهی همراه و همسایه می‌کند.

فرصت‌ها مثل گذشتن ابرها می‌گذرد، فرصت‌های خوب و عزیز را دریابید.

آفریدگار همة شکوفه‌ها و زیبایی‌ها، اوست که همیشه با ماست.

نشاید شدن مرگ را چاره‌ساز / در چاره برکس نکردند باز

نگهبانی است حاضر بر تو سبحان / تو حیوانی نگهبان را چه دانی

حافظا در کنج فقر و خلوت شب‌های تار / تا بود وردت دعا و درس قرآن غم مخور

ای مدّعی برو که مرا با تو کار نیست / احباب (دوستان) حاضرند به اعدا (دشمنان) چه حاجت است