شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 16820

زبان پارسی میانه یا پهلوی، زبان رسمی دوران ساسانی بود.

آثاری که به زبان پهلوی تألیف شده، بیش‌تر آثار دینی زردشتی است.

آثار ادبی پهلوی به سبب اهمیت سنت شفاهی در ایران پیش از اسلام، غالباً به کتابت در نیامده بود.

از جمله آثاری که به زبان پهلوی نگارش یافته و زبان اصلی آن‌ها به دست ما رسیده است، می‌توان به کلیله و دمنه و هزار و یک شب اشاره کرد.

فارسی باستان (هخامنشیان)، پارتی (اشکانیان)، پهلوی (ساسانیان)

فارسی دری (پس از اسلام)، فارسی باستان (اشکانیان)، پارتی (ساسانیان)

پهلوی (سامانیان)، پارتی (اشکانیان)، فارسی دری (پس از اسلام)

فارسی باستان (هخامنشیان)، فارسی دری (ساسانیان)، پارتی (آل‌بویه)

شعر تعلیمی تا پایان این دوره به پختگی نرسیده بود.

شعر غنایی در این دوره، با دو شاعر مشهور، رودکی و ناصرخسرو استحکام یافت.

شاعران این عصر، خصوصاً در مسائل اخلاقی، مفاهیم بدیع و پیچیده‌ای را ارائه کردند.

نثر این دوره ساده و روان است و پیرامون مسائل تاریخی، حماسی و علمی شکل گرفته است.