شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7746

همه شب تا به سحر از غم رویت شادیم / به امیدی که بیایی تو به غم‌خواری ما

اگر روزی به دست آرم سر زلف نگارم را / شمارم مو به مو شرح غم شب‌های تارم را

از بناگوش و خط سبز تو بس در عجبم / کز کجا برگ گلی مشک ‌تر آورده برون

مسلم است بر آن شمع‌ها سرافرازی / که زندگانی خود را به انجمن بخشند

گفتم چو طاووسی مگر؟ عضوی ز عضوی خوب‌تر / می‌بینمت چون نیشکر شیرینی از سرتا قدم

 اگر تو را سر ما هست یا غم ما نیست / من از تو دست ندارم به بی‌وفایی باز

پری‌پیکر بتی کز سحر چشمش / نیامد خواب در چشمان من دوش

تو را هر آینه باید به شهر دیگر رفت / که دل نماند در این شهر تا ربایی باز

ساقی ار باده از این دست به جام اندازد               عارفان را همه در شرب مدام اندازد

ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت             به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست

نقش مستوری و مستی نه به دست من و توست             آن چه سلطان ازل گفت بکن آن کردم

من گدا، هوس سرو قامتی دارم           که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود