شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس هشتم : پایه های آوایی همسان (2) | آزمون شماره 1132

به آزادگی پیش رو چون بمردی/ به مخبر پسندیده همچون به منظر

بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی

ور از جهل غایب شدم روز چند/ کنون کامدم در به رویم مبند

سعادت به بخشایش داور است/ نه در چنگ و بازوی زورآور است

هر کو نصیحت می‌‌کند در روزگار حسن او/ دیوانگان عشق را دیگر به سودا می‌‌برد

یار مرا غار مرا عشق جگر خوار مرا/ یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

من خمشم خسته گلو عارف گوینده بگو/ زآنکه تو داوود دمی من چو کهم رفته ز جا

دیده‌ی سیر است مرا جان دلیر است مرا/ زهره‌ی شیر است مرا زُهره‌ی تابنده شدم

هر نکته‌ای که گفتم در وصف آن شمایل/ هر کو شنید گفتا لله درُّ قایل 

ای صبح شب‌نشینان جانم به طاقت آمد/ از بس که دیر کردی چون شام روزه‌داران

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی/ کاین کیمیای هستی قارون کند گدا را 

شاه عالم را بقا و عز و ناز/ باد و هر چیزی که باشد زین قبیل 

نظر آوردم و بردم که وجودی به تو ماند/ همه اسمند و تو جسمی، همه جسمند و تو روحی

تو حکیمی تو عظیمی تو کریمی تو رحیمی/ تو نماینده فضلی تو سزاوار ثنایی

جرمی ندارم بیش از این کز جان وفا دارم تو را/ ور قصد آزارم کنی هرگز نیازارم تو را

همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم/ همه توحید تو گویم که به توحید سزایی

ز بس خاک خورده است خون عزیزان/ به هر جا که ناخن زنی خون برآید

سخن ز آسمان ها فرود آمده است/ بر اقلیم جان ها فرود آمده است

سپند است کز جا جهد جا نماید/ در این انجمن آشنایی که دارم

بخندد همی باغ چون روی دلبر/ ببوید همی خاک چون مشک اذفر