شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 18500

بی ‌گل روی تو بس خار که در پای من است / کیست کز پای برون آورد این خار مرا (کنایه ـ تشبیه)

حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس / در بند آن مباش که نشنید یا شنید (تکرار ـ ‌کنایه)

ببین پیاله هزاران به روی دشت ز لاله / به روی دشت قدم نه به روی دست پیاله (واژه‌آرایی ـ تشبیه)

دستبرد و زور تو منسوخ کرد اندر جهان / دستبرد رستم دستان و زور زال زر (واج‌آرایی ـ واژه‌آرایی)

نی حریف هر که از یاری برید / پرده‌هایش پرده‌های ما درید

مروّت گرچه نامی بی‌نشان است / نیازی عرضه کن بر نازنینی

بخور تا توانی به بازوی خویش / که سعی‌ات بود در ترازوی خویش

دلا معاش چنان کن ‌که گر بلغزد پای / فرشته‌ات به دو دست دعا نگه دارد

دلم خاک تو شد گو باش من خون می‌خورم باری / ز دست این دل خاکی به دست خون درم باری

گوش زیر زلف و زیور زان نهان کردی که آه / نشنوی پیدا ز من باری نهان چون نشنوید

با تو حدیث بوسه همان به که کم کنم / کالا حدیث زرّ فراوان نمی‌کنی

آن یار کزو خانه ما جای پری بود / سر تا قدمش چون پری از عیب بری بود

مال رفت و زور رفت و نام رفت / بر من از عشقت بسی ناکام رفت

باد عمرت بی قیاس و باد عیشت بر دوام / باد بختت کامران و باد جاهت پایدار

بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر / که عاقبت برود هرکه او ز مادر زاد

بحر را پوشید و کف کرد آشکار / باد را پوشید و بنمودت غبار