شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یکم: مبانی تحلیل متن | آزمون شماره 1344

هزار جان مقدس بسوخت زین غیرت/ که هر صباح و مسا شمع مجلس دگری

که را رسد که کند عیب دامن پاکت/ که همچو قطره که بر برگ گل چکد پاکی

کی عطرسای مجلس روحانیان شدی/ گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی

انفاس عیسی از لب لعلت لطیفه‌ای/ آب خضر ز نوش لبانت کنایه‌ای

صد تیغ جفا بر سر و تن دید یکی چوب/تا شد تهی از خویش و نی اش نام نهادند

طلب نمی کنی از من سخن جفا اینجاست/و گرنه با تو چه بحث است در سخندانی

سعدیا گر چه سخندان و مصالح گویی/به عمل کار برآید به سخندانی نیست

بر حدیث من و حسن تو نیفزاید کس/حد همین است سخندانی و زیبایی را

حکیم را که دل از دست رفت و پای از جای/سر صلاح توقّع مدار و سامانش

حریف را که غم جان خویشتن باشد/هنوز لاف دروغ است عشق جانانش

ز کعبه روی نشاید به ناامیدی تافت/کمینه آن که بمیریم در بیابانش

نه شرط عقل بود با کمان ابروی دوست/که جان سپر نکنی پیش تیربارانش

زمین ز گریه ابر است چون بهشت نعیم/ هوا ز خنده برق است چون کُه سینا

کنار جوی پر از جامهای یاقوت است/ که شد به جوی درون رنگ آب چون صهبا

زمین به خوبی چون روی دلبر گلرخ/ هوا به خوشی چون طبع مردم دانا

شیدا شدهام چرا همی ننهی / زنجیر دو زلف بر من شیدا

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست/ بگشای لب که قند فراوانم آرزوست (طلب دیدار معشوق)

گفتی به روزگاران مهری نشسته بر دل/ بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران (جاودانگی عشق)

به آنچه می‌گذرد دل منه که دجله بسی/ پس از خلیفه بخواهد گذشت در بغداد (جاهطلبی)

گرت ز دست برآید، چو نخل باش کریم/ ورت ز دست نیاید چو سرو باش آزاد (ترک تعلقات)