شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 8294

«قل اَفَرایتُم ما تَدعونَ من دونِ الله …» _ متوکلان درگاه الهی

«و عَسی اَن تَکرَهوا شیئاً و هو …» _ متوکلان درگاه الهی

 «قل اَفَرایتُم ما تَدعونَ من دونِ الله …» _ عاشقان خداوند

 «و عَسی اَن تَکرَهوا شیئاً و هو …» _ عاشقان خداوند

بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ عدم توکل به خدا و انجام گناه

 بی‌توجهی به اسباب الهی، بی‌توجهی به علم الهی است _ گذر عمر و سستی قوای انسان

 فقط در این صورت خداوند از کار او چاره‌جویی می‌کند _ گذر عمر و سستی قوای انسان

به مصلحت اوست، گرچه خود بدان مصلحت آگاه نباشد. _ کمک‌کننده و امید دهنده به اوست.

به مصلحت اوست، گرچه خود بدان مصلحت آگاه نباشد. _ با فکر و اندیشه بهترین راه ممکن را انتخاب می‌کند.

خدای حکیم جهان را اداره می‌کند و ارادة انسان در کنار اوست. _‌ کمک‌کننده و امید دهنده به اوست.

خدای حکیم جهان را اداره می‌کند و ارادة انسان در کنار اوست. _‌ با فکر و اندیشه بهترین راه ممکن را انتخاب می‌کند.

«فهوَ حَسبُهُ إنَّ الله بالغُ امرهِ»

«عَسی تُحبّوا شیئاً وَ هُوَ شرُّ لَکُم»

«حَسبیَ اللهُ علیه یتوکل المتوکلونَ»

«الیسَ اللهُ بکافٍ عَبدَهُ»

به خدا اعتماد نموده و کار و نتیجه‌اش را به خداوند واگذار کند.

کارها به خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است سپرده شود.

در عین عمل به وظیفه و انجام صحیح مسئولیت به خدا توکل نماید.

بداند که گاهی چیزهایی را به نفع خود می‌پنداریم در حالی که به ضرر ماست.