شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 108

اگر تو فصیحی همه مناقب او گوی/  وگر تو دبیری همه مدایح او خوان

برگ بی‌برگی بود ما را نوال / مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

ذره نماید به جنب قدر تو گردون/ قطره نماید به پیش طبع تو دریا

کای به خورشید چراغ تو فرستاده فروغ/ وی به مریخ نهیب تو فرستاده صدا

برگ بی‌برگی بود ما را نوال/ مرگ بی‌مرگی بود ما را حلال

ای آن که جهان را همه فخر از حسب توست/ وی آن که شهان را همه فخر از نسب توست

ای روی تو کوکب جهانآرایی/ وی بوی تو اشهب روانآسایی

محبوسم و طالع است منحوسم/ غمخوارم و اختر است خونخوارم

زبانش توان ستایش نداشت/ روانش گمان نیایش نداشت

ما چو ناییم و نوا در ما ز توست/ ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست

دانه باشی مرغکانت بر چنند/ غنچه باشی کودکانت بر کنند

شاکر نعمت به هر مقام که بودیم/ داعی دولت به هر طریق که هستیم

جفا پل بود بر عاشق شکستی/ وفا گل بود بر دشمن شکستی

سالک راه تو را با مالک و رضوان چه کار؟/ عابدان قبله را با کفر و با ایمان چه کار؟

تیر بلای او را جز دل هدف نباشد/ تیغ جفای او را جز جان سپر نباشد 

با درد خستگانت درمان چه کار دارد/ با وصل کشتگانت هجران چه کار دارد

ای منوّر به تو نجوم جمال/ وی مقرّر به تو رسوم کمال 

برگ بیبرگی بود ما را نوال/ مرگ بیمرگی بود ما را حلال 

چرخ ار پچه رفیع خاک پایت/ عقل ارچه بزرگ طفل راهت 

ما برون را ننگریم و قال را / ما درون را بنگریم و حال را