شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 8: اختیارات شاعری 2 (وزنی) | آزمون شماره 45

از دم نظمت فلک نظام پروین دهد / وز نم کلکت جهان چشمۀ حیوان برد

پردۀ دل می زند زهره هم از بامداد / مژده که آن بو طرب داد طرب ها به داد

غزال اگر به کمند اوفتد عجب نبود / عجب فتادن مرد است در کمند غزال

سر تسلیم من و خشت در میکده ها / مدعی گر نکند فهم سخن، گو سر و خشت

کیسه هنوز فربه است از تو از آن قوی دلم / چاره چه خاقانی اگر کیسه رسد به لاغری

من به زبان اشک خود می‌دهمت سلام و تو / بر سر آتش دلم همچو زبانه می‌روی

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم / دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

به وفای دل من ناله برآرید چنانک / چنبر این فلک شعوذه‌گر بگشایید

چرا چون لاله خونین‌‌‌‌دل نباشم / که با من نرگس او سر گران کرد

گویی بطّ سفید جامه به صابون زده است / کبک دری ساق پا در قدح خون زده است

پیوند روح می‌‌کند این باد مشک‌‌بیز / هنگام نوبت سحر است ای ندیم خیز

پشت هر شادی غمی بنهفته بنگر کآسمان / ابر گریان دارد و خورشید خندان نیز هم

یا رب از ابر هدایت برسان بارانی / پیشتر ز آنکه چو گردی ز میان برخیزم

باز آی ساقیا که هواخواه خدمتم / مشتاق بندگیّ و دعاگوی دولتم

یا رب تو آن جوان دلاور نگاه دار / کز تیر آه گوشه‌نشینان حذر نکرد

از آن دمی که ز چشمم برفت رود عزیز/ کنار دامن من همچو رود جیحون است

بهشت عدن اگر خواهی بیا با ما به میخانه / که از پای خمت یکسر به حوض کوثر اندازیم

می‌کشیم از قدح لاله شرابی موهوم / چشم بد دور که بی مطرب و می مدهوشیم

غمناک نباید بود از طعن حسود ای دل / شاید که چو وا بینی خیر تو در این باشد

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند / یار مه‌روی مرا  نیز به من باز رسان