شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 21051

نماند فتنه در ایام شاه جز سعدی/که بر جمال تو فتنه است و خلق بر سخنش

طومار ندامت است طبع من/حرفی است هر آتشی ز طومارم

گلاب است گویی به جویش روان/همی شاد گردد ز بویش روان

گدا را چو حاصل شود نان شام/چنان خوش بخسبد که سلطان شام

ب، ت، الف، ث، پ 

الف، ت، ث، پ، ب

الف، ث، پ، ت، ب 

 ب، الف، ث، پ، ت

تو را چه غم که یکی در غمت به جان آید                  که دوستان تو چندان که می‌کشی بیشند

سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار                       در گردشند بر حسب اختیار دوست

قاضی به دو شاهد بدهد فتوی شرع                      در مذهب عشق، شاهدی بس باشد

هزار دشمن اگر در قفاست عارف را               چو روی خوب تو دید از قفا چه غم دارد

فرهاد شورانگیز اگر در پای سنگی جان بداد / گفتار شیرین بی‌سخن در حالت آرد سنگ را

طالب لعل توام کان که به ظلمات افتاد / طلب چشمه حیوان نکند چون نکند؟

دست را بر اژدها آن کس زند / که عصا را دستش اژدرها کند

میانت را و مویت را اگر صد ره بپیمایی / میانت کم‌تر از مویی و مویت تا میان باشد

زلف او دام است و خالش دانه آن دام و من / بر امید دانه‌ای افتاده‌ام در دام دوست (استعاره، واژه‌آرایی)

همچو ماهی بر آسمان نشاط / یا چو ماهی فتاده در شستی (:دام) (واژه‌آرایی، تشبیه)

غریب‌تر ز همه اینکه هرگزت نبود / ز غیر شعر شعار و به غیر شعر شعور (واج‌آرایی، واژه‌آرایی)

از دست رفته‌ایم و ز پا اوفتاده‌ایم / از مرد کار قصه این کارخانه پرس (کنایه، استعاره)