شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هشتم : در کوی عاشقان | آزمون شماره 340

سراغ منزل طایر ز من کنی که کجاست/ به هرکجا که در آن جا رخ نکویی هست

اگر گویم ز عشق گل فغان آموزش بلبل/خطا باشد که این نسبت بود بی اصل و بی مبدا

ما طایر قدسیم و ز خلوتگه انسیم / پا بسته ي این کهنه قفس چند توان بود

از گلیم خوش نگذارد برون با مرد عشق / دل کند هرچند طیران در فضاي خود بود

روضه خلا برین خلوت درویشان است/مایۀ محتشمی خدمت درویشان است

قلندران حقیقت به نیم جو نخرند/قبای اطلس آن کس که از هنر آری است

چون اول خط نقطه بد و آخر نقطه/ خود را تبع گردش پرگار مدارید 

دردی کشیم و تا به نباشیم مرد دین/بر اهل دین به کفر مباحات می کنیم 

حایل و ترسناک - مستور و پوشیده 

تهدید و سرزنش - مباحات و محرّمات 

طبع و سرشت - بذله گو و شوخ 

مطبوع و خوشایند - مرثیه و سوگ نامه 

حایل و ترسناک  -  مستور و پوشیده

تهدید و سرزنش  -  مباحات و محرّمات

طبع و سرشت  -  بذله‌گو و شوخ

مطبوع و خوشایند  -  مرثیه و سوگ‌نامه

شب فراق که داند که تا سحر چند است / مگر کسی که به زندان عشق دربند است (غنایی)

بر درِ ارباب بی مروّت دنیا / چند نشینی که خواجه کی به درآید؟ (تعلیمی)

ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید / آن‌که در دستش کلید شهر پر آیینه دارد (انقلاب اسلامی)

یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی‌کند / کسی به کوچه سار شب، درِ سحر نمی‌زند (غنایی)