شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - درس هفدهم : خاموشی دریا | آزمون شماره 187

بسیار در دل آمد از اندیشه ها و رفت / نقشی که آن نمی رود از دل نشان توست

کرد تصویر تو را صورتگر چین آرزو / بست چندین صورت و صورت نبست این آرزو

نقّاش ازل نقش بدیعت چو بساخت / از ساختن نقش دگر وا پرداخت

این جهان آینه و هستی ما نقش و نگار/ نقش در آینه آخر چه قدر خواهد ماند؟

تشخیص           

کنایه           

تلمیح                    

استعاره

زسرکشان به بزرگی فروتني مطلب /  چه ممکن است خميدن رسد به گردن فيل

چون سایه هما که فتـادن عروج اوست / ز افـتـادگـی زیـاده شـود اعـتـبــار مـا

شبنم به آفتاب رسيد از فروتنی / افتاده شو مگر تو هم از خاک بر شوی

عزت از افتادگی خيزد که باشد در کنار  / جاي از افتادگی ، حرف کتاب افتاده را

پلنگ طبعی و من بر درت چو سگ خوارم / به دست جور مزن بر چو من غضنفر سنگ
 

شهر آن توست و شاهی فرمای هر چه خواهی / گر بی عمل ببخشی ور بی گنه برانی
 

دو چشم باز نهاده نشسته ام همه شب / چو فرقدین و نگه می‌کنم ثریا را (فرقدین: نام ستاره ای است)
 

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد / که حدیثش همه جا در در و دیوار بماند
 

دو

یک

چهار

سه