شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس هفتم: سبک و سبک‌شناسی (سبک خراسانی) | آزمون شماره 13527

کهنه و مهجور بودن بخشی از لغات 

استفاده از دو نشانه برای یک متمم

حاکم بودن روح حماسه   

واقع‌گرایی شعر

آبدان گشت نیلگون رخسار / وآسمان گشت سیم‌گون سیما

هر روز مرا عشق نگاری به سرآید / در باز کند ناگه و گستاخ درآید

از فراوان گل که بر شاخ درختان بشکفد / راست پنداری درختان گوهر آوردند بار

گر شدیم از باده بدنام جهان تدبیر چیست / هم‌چنین رفته است در عهد ازل تقدیر ما

بگیر و به گیسوی او بر بدوز / به نیک‌اختر و فال گیتی‌فروز (استفاده از دو نشانه برای یک متمم)

وز آن پس جهان یکسر آباد کرد / همه روی گیتی پر از داد کرد (سادگی زبان شعر)

 یگانه گشته از اصل زمانه / به الفاظ متین و رای متقن (کمی لغات عربی)

الا تا ماه نو خیده کمان است / سپر گردد مَهِ داه و چهارا (کهنه و مهجور بودن برخی از لغات)

دل بر تو بستم و به تو بس کردم از جهان / وندر جهان ز من دل من دیدن تو خواست (معشوق زمینی)

جز راست مگوی گاه و بیگاه / تا حاجت نایدت به سوگند (اشعار پندآموز ساده)

شاد زی با سیاه‌چشمان شاد / که جهان نیست جز فسانه و باد (غلبه روح شادی و نشاط در شعر)

گفتم که کوژ (:خمیده) کرد مرا قدّت ای رفیق / گفتا: رفیقِ تیر که باشد به جز کمان (غلبه روح حماسه برای اشعار)