شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس سوم: واج‌آرایی، واژه‌آرایی | آزمون شماره 17091

مرا گفتی: که از پیر خرد پرسم علاج خود / خرد منع من از عشق تو فرماید چه فرمایی (واژه‌آرایی، تشخیص)

مراد ما نجویی ورنه رندان هوس‌جو را / بهار شادی‌انگیزی حریف باده پیمایی (واج‌آرایی، تضاد)

من آزرده‌دل را کس گره از کار نگشاید / مگر ای اشک غم امشب تو از دل عقده بگشایی (واج‌آرایی، کنایه)

گویند اصل آدمی خاک است و خاکی می‌شود / کی خاک گردد آن کسی کو خاک این درگاه شد (تلمیح، واژه‌آرایی)

تناسب

تکرار

تضاد

مجاز

هست مستی که مرا جانب میخانه برد؟ / جانب ساقی گل‌چهره دُردانه برد؟

وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد / سوی زنگی شب از روم لوایی برسد

بیا و برگ سفر ساز و زاد ره برگیر / که عاقبت برود هرکه او ز مادر زاد

عاشقان را از جمالت عید باد / جانشان در آتشت چون عود باد

ساقی سیم ساق من گر همه دُرد می‌دهد / کیست که تن چو جام می جمله دهن نمی‌کند (تشبیه، واج‌آرایی)

چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند / بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند (واج‌آرایی، تلمیح)

هر چه جز بار غمت بر دل مسکین من است / برود از دل من وز دل من آن نرود (واژه‌آرایی، کنایه)

از هر کرانه تیر دعا کرده‌ام روان / باشد کز آن میانه یکی کارگر شود (تلمیح، واج‌آرایی)