شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 3 - درس 4: سبک‌شناسی قرن‌های دوازدهم و سیزدهم (دوره‌ی بازگشت و بیداری) | آزمون شماره 110

ﺗﺠدﺩﺧﻮﺍﻫﻰ- ﺗﻨفر ﺍﺯ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ 

تعلیم و تعلم نوین- آزادیطلبی

ﺣﻀﻮﺭ ﺭﺍﻭﻯ ﺳﻮﻡ ﺷﺨﺺ- تمثیل

نوگرایی- حقوق مدنی زنان

 شعر دارای مضامین سیاسی و اجتماعی و وطنی است .

 از آرایه های بیانی بهره گرفته شده است. 

 مفهوم آزادی در شعر، معادل مفهوم دموکراسی و در تضاد با استبداد است. 

 به دلیل عدم تسلط کافی شاعر با ادبیات کهن، به تركيب های زبانی شعر توجه نشده است.

گرایش به قالب‌های کم‌کاربرد یا نوین به‌تدریج زمینه را برای ظهور شعر نو فراهم کرد. 

از نظر موسیقی و عروض نیز گروه سنت‌گرا بسیار پایبند به سنت‌های ادبی بودند و شعر را وسیله‌ای برای بیان مقصود می‌دانستند. 

شاعران این دوره گاه با تأثیرپذیری از اوضاع اجتماع، نوآوری‌هایی در عرصه تخیل پدید آوردند. نمونۀ این تخیلات را در پاره‌ای از اشعار میرزادۀ عشقی می‌توان دید.

شاعرانی که به زبان مردم کوچه و بازار شعر می‌گفتند، به قالب‌هایی مثل مستزاد و چهارپاره رغبت بیشتری داشتند.

قصيده- مستزاد- ترانه

مستزاد- غزل۔ تصنیف

چهارپاره- ترانه- مثنوی 

مستزاد- ترانه- چهارپاره

ترسم که خانه‌ات شود ای محتشم خراب/ از سیل اشک دیدۀ گریان کارگر

طالبان عدل و قانون را ز مرگ اندیشه نیست/ از برای آن‌که آب زندگانی خورده‌اند 

از ملک ادب حکم‌گزاران همه رفتند/ شو بار سفر بند که یاران همه رفتند

عود و چندن نه هر دو خوشبویند/ بر زمین هر دو را یکی است وطن