شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس یازدهم: قافیه | آزمون شماره 20032

یکی قطره باران ز ابری چکید / خجل شد چو پهنای دریا بدید

سپهرش به جایی رسانید کار / که شد نامور لؤلؤ شاهوار

بلندی از آن یافت کو پست شد / در نیستی کوفت تا هست شد

بدی را بدی سهل باشد جزا / اگر مردی، احسن الی من أسا

ای جان جان جان‌ها جانی و چیز دیگر / وی کیمیای کان‌ها کانی و چیز دیگر

روزی خوش است رویت از نور روز خوش‌تر / باده نکوست لیکن ساقی ز می نکوتر

اختران را شب وصل است و نثار است و نثار / چون سوی چرخ عروسی است ز ماه ده و چار

ای یار اگر نیکو کنی اقبال خود صدتو کنی / تا بوک رو این سو کنی باشد که با ما خو کنی

سلسله‌ موی دوست، حلقه دام بلاست / هر که در این حلقه نیست، فارغ از این ماجراست

چه باید نازش و نالش بر اقبالی و ادباری / که تا بر هم زنی دیده، نه این بینی نه آن بینی

برو ای گدای مسکین در خانه علی زن / که نگین پادشاهی دَهَد از کَرَم گدا را

گفتم به نیرنگ و فسون،‌ پنهان کنم ریش درون / پنهان نمی‌ماند که خون بر آستانم می‌رود