شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس چهارم: تاریخ ادبیات پیش از اسلام و قرن‌های اولیه هجری | آزمون شماره 17985

آوردن اصطلاحات علمی و اشعار و امثال در نثر این دوره رایج شد.

 اصل تفسیر طبری را محمد بن جریر طبری نوشته و ابوعلی بلعمی آن را به فارسی ترجمه کرده است.

نثر این دوره بیشتر به موضوع‌های حماسی، ملی و تاریخی توجه دارد.

موضوع کتاب شاهنامۀ ابومنصوری تاریخ گذشته ایران است که امروزه فقط نیمی از این کتاب باقی مانده است.

زبان پارسی میانه یا پهلوی زبان رسمی دوران ساسانی بود. این زبان اساساً به ناحیه پارس تعلق داشت و آن را «فارسی ‌نو یا دری» نامیده‌اند.

زبان‌فارسی باستان در دوره هخامنشی رایج بود. آثار بر جای مانده این زبان، فرمان‌ها و نامه‌های شاهان هخامنشی است که به خط میخی نوشته شده است.

آثاری که به زبان پهلوی تألیف شده، بیشتر آثار دینی زرتشتی است. آثار ادبی پهلوی به سبب اهمیتی که سنّت شفاهی در ایران پیش از اسلام داشته، غالباً به کتابت درنیامده بود.

زبان پارتی در دوره اشکانیان رایج بود و تا اوایل دوره ساسانی نیز آثاری به این زبان تألیف می‌شده است. این زبان در شمال و شمال شرقی ایران متداول بوده است.