شرکت در آزمون آنلاین فارسی 1 - درس هفدهم: سپیده دم | آزمون شماره 1148

ای سرزمینی کز خاکت / خوشه‌های گندم می‌روید و پیامبران بر می‌خیزند. ( پربرکت و مقدس )

خورشید کربلا را در بر داری. ( به واقعه‌ی کربلا احترام می‌گذاری. )

تو را پیکری در اشتیاق شهادت نامیدم. ( جان‌فشانی )

این مسافر دیرین بر روی خار و درد. ( تحمل رنج و سختی‌های همیشگی )

دردمندی من سوخته‌ی زار و نزار / ظاهراً حاجت تقریر و بیان این همه نیست

عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد / ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست

 گفته‌ای لعل لبم هم درد بخشد هم دوا / گاه پیش درد و گه پیش مداوا میرمت

ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت / با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت

ساقی چمن و گل را بی روی تو رنگی نیست / شمشاد خرامان کن تا باغ بیارایی

سعدیا راست‌روان گوی سعادت بردند / تو بی‌هنر کجا رسی از نفس‌پروری

حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود/قدمی نه به وداعش که روانخواهد شد

حضوری گر همی‌خواهی مشو غایب از او حافظ / متی ما تَلقَ من تَهوی دَع الدّنیا و أهْمِلها

الف – د – ج – ب 

د – الف – ب - ج 

ب – ج – الف - د

ج – ب – د – الف

حسین (هسته ، منادا) 
 

ردا (وابسته ، منادا) 
 

جنوب (هسته ، مسند)
 

فداکاری (هسته ، متمم)