شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 23035

آمد آمد نگار پوشیده/ صنم خوشعذار پوشیده

علم تو فضول جهل برده/ حلم تو غرور کفر داده

ز لقمه‌ای که بشد دیده تو را پرده/ مخور تو بیش که ضایع کنی سراپرده

دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده / زهی مبارک و زیبا به فال در دیده

ما چو ناییم و نوا در ما ز توست/ ما چو کوهیم و صدا در ما ز توست

ای منور به تو نجوم جمال/ وی مقرر به تو رسوم کمال

خالق و رازق زمین و زمان/ حافظ و ناصر مکین و مکان

گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست/ چون من در آن دیار هزاران غریب هست

به بالای ایوان او راغ نیست/ به پهنای میدان او باغ نیست

زمین گلشن از پایۀ تخت توست/ زمان روشن از مایۀ بخت توست  

به رزم اندرون شیر پاینده‌ای/ به بزم اندرون شید تابنده‌ای 

ما برون را ننگریم و قال را / ما درون را بنگریم و حال را

برگ بی برگی بود ما را نوال / مرگ بی مرگی بود ما را حلال (تلمیح/ ترصیع)

این لطایف کز لب لعل تو من گفتم که گفت؟ / وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید؟ (موازنه / تشبیه)

گر از سلطان طمع کردم، خطا بود / ور از دلبر وفا جستم، جفا کرد (موازنه / تشخیص)

گردون چه خ__واهد از منِ بیچاره‌ ضع_یف / گ___یتی چ__ه خ__واهد از منِ درم__انده‌ گ__دای (ترصیع / واژه‌آرایی)

قول او ختم‌دان تو چون قرآن / لفظ او جزم‌ دان تو چون فرقان

هوا از چهر او گردد به‌سان دیده شاهین / زمین از اشک او گردد به‌سان سینه عنقا

گه آن آراسته زلفش زره گردد گهی چنبر / گه آن آراسته جعدش ببارد مشک و گه عنبر

بوستانی است صدر تو ز نعیم / و آسمانی است قدر تو ز جلال