شرکت در آزمون آنلاین دین و زندگی 1 (رشته انسانی) - درس دهم : اعتماد بر او | آزمون شماره 7921

«و شاورهم في الامر فاذا عزمت فتوكّل علي الله»

«قل حسبي الله»

«ان ارادني الله بضرّ هل هنّ كاشفات ضرّه …»

«و توکّل علی الحیّ الّذی لایموت»

توکل بر خدا با نیت خالصانه، سبب چاره‌جویی از کارهای انسان به بهترین وجه خواهد بود.

توکل کنندة اهل معرفت، باید در راستای راهیابی به نیازها و خواسته‌هایش، از ابزارها و اسباب بهره جوید.

سررشتة همة‌ کارها به دست خداست و هیچ عاملی در برابر مشیّت او کارساز نخواهد بود.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت خود را به درستی انجام دهد و از مشورت غافل نشود.

ابزار و اسباب بنابر توکل فرد قرار داده شده و بی‌توجهی به آن، بی‌توجهی به علم الهی است.

توکل در جایی درست است که انسان مسئولیت و مصلحت خود را بشناسد و به آن عمل کند.

توکل‌کننده‌ای که اهل معرفت باشد، برای راهیابی به نیازهایش، از ابزار و اسباب بهره می‌جوید.

انسان باید در قلب خود بر خدا توکل کند و از ابتدا همة کارها را به خداوند حکیم و قادر بسپارد.

به خدا اعتماد نموده و کار و نتیجه‌اش را به خداوند واگذار کند.

کارها به خدایی که از هرکس به بندگانش مهربان‌تر است سپرده شود.

در عین عمل به وظیفه و انجام صحیح مسئولیت به خدا توکل نماید.

بداند که گاهی چیزهایی را به نفع خود می‌پنداریم در حالی که به ضرر ماست.  

عزم و اراده او را تقویت می‌کند _ «إنَّ اللهَ بَالغُ أمرِهِ»

عزم و اراده او را تقویت می‌کند _ «أ لَیسَ اللهُ بِکَافٍ عَبدَهُ»

انجام وظیفه و نتیجه آن را به خدا می‌سپارد _ «إنَّ اللهَ بَالغُ أمرِهِ»

انجام وظیفه و نتیجه آن را به خدا می‌سپارد _ «أ لَیسَ اللهُ بِکَافٍ عَبدَهُ»