شرکت در آزمون آنلاین فارسی 2 - فارسی 2 | آزمون شماره 7913

غایی ( نهایی )، ردا ( لباس بلند )، اکتفا ( بسنده کردن )

لگام ( دهنه‌ی اسب )،برین ( بالایین )، حماسه ( دلیری )

تمایز ( فرق گذاشتن )، راهب ( عابد زرتشتی )، مرحمت ( مهربان )

تاکستان ( باغ انگور )، نیلگون ( آبی سیر )، مائده (  طعام )

به تخته سیاه با گچ طرح جانوری می‌ریخت؛ ما را به رونگاری می‌نشاند و خود به نقطه‌چین نقشه خود می‌نشست.

سال دوم دبیرستان بودیم. اوّل وقت بود و زنگ نقّاشی ما بود. در کلاس نشسته بودیم و چشم به راه معلّم. «صاد آمد.»

معلّم پای تخته رسید؛ گچ را گرفت؛ برگشت و گفت: «خرگوشی می‌کشم تا بکشید.»

 «صاد» هرگز جانوری جز از پهلو نکشید. خلف صدق نیاکان هنرور خود بود و نمایش نیم‌رخ زندگان رازی دربرداشت و از سر نیازی بود.

آن دشت را که رزمگه تو بود ورا / دریای خون لقب شود و کوه استخوان

در آن دریای خون، در دشت تاریک / به دنبال سر چنگیز می‌گشت

چه دارم هر چه دارم من نشاید آن تو را دانم / یکی دریای خون دانم که آن را دیده می‌گویم

که امروز ازین رزم شد رنگ و بوی / همه رزمگه شد چو دریای خون