شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس ششم : مجاز | آزمون شماره 7865

هر چند چو گل گوش فکندیم در این باغ / حرفی که برد راه به جایی نشنیدیم

 از بس که با جان و دلم ای جان و دل آمیختی / چون نکهت از آغوش گل بوی تو خیزد از گلم

 ای از حیای لعل لبت گشته آب، می / خورشید پیش آتش روی تو کرده خوی

 چون شدم کشته پیکان خدنگ غم عشق / بر دلم چند زنی ناوک دلدوز امشب

ابجدِ عشق مجاز از نو نیازان خوش‌نماست / پیر گشتی واگذار این بازی طفلانه را

دامن فرصت مده از کف که دوران بهار / نیست چندانی که گل بر سر کشد پیمانه را

از خس و خاشاک بگذر گرد گل‌ها طوف کن / تا چو زنبور عسل پُر شهد سازی خانه را

آسمان‌ها در شکستِ من کمرها بسته‌اند / چون نگه دارم من از نُه آسیا یک دانه را