شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس نهم : استعاره | آزمون شماره 9877

چو تَنگ شکر در عقیق آورم / ز پسته شراب رحیق آورم 

از صدف ریزد گهر وز پسته دُر آید برون / چون شود گرم تکلم لعل خندان شما 

به گریه گفتم از آن پسته یک دو بوسه بده / به خنده گفت مگس کی نشسته بر قندم؟

وین نیست عجب ای صنم پستهدهن / گر پستهدهن بود همه چربسخن 

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را / که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را

کس چو حافظ نگشود از رخ اندیشه نقاب / تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند

ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست / سهی‌قدان سیه چشم ماه‌سیما را

دیده عقل مست تو، چرخه چرخ پست تو / گوش طرب به دست تو، بی تو به سر نمی‌شود

فشاند سنبل و چون گل ز غنچه رخ بنمود / کشید قامت و چون سرو در چمن بنشست

غم در دل تنگ من از آن است که نیست / یک دوست که با او غم دل بتوان گفت

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر / به بند و دام نگیرند مرغ دانا را

شب سیاه بدان زلفکان تو ماند / سپیدروز به پاکی رخان تو ماند