شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 1 - درس نهم: موازنه و ترصیع | آزمون شماره 2175

دل به امید روی او همدم جان نمی‌شود/ جان به هوای کوی او خدمت تن نمی‌کند

چرا مطرب نمی‌خواند سرودی؟/ چرا ساقی نمی‌گوید درودی؟ 

بهاری کز دو رخسارش همی شمس و قمر خیزد/ نگاری کز دو یاقوتش همی شهد و شکر ریزد 

آن نه زلف است و بناگوش که روز است و شب است/ وان نه بالای صنوبر که درخت رطب است 

باز در دام بلا افتاده‌ام/ باز در چنگ عنا افتاده‌ام

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور/ پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

حبیب من همه زخمم بیا و مرهم شو/ طبیب من همه دردم بیا و درمان باش

با شمع روی خوبان پروانه‌ای چه سنجد؟/ با تاب موی جانان دیوانه ای چه سنجد

جفا پل بود بر عاشق شکستی/ وفا گل بود بر دشمن شکستی

سالک راه تو را با مالک و رضوان چه کار؟/ عابدان قبله را با کفر و با ایمان چه کار؟

تیر بلای او را جز دل هدف نباشد/ تیغ جفای او را جز جان سپر نباشد 

با درد خستگانت درمان چه کار دارد/ با وصل کشتگانت هجران چه کار دارد

در قالب مثنوی سروده شده است.

جناس در بیت دیده می‌شود.

بیت دارای آرایه ترصیع است.

بیت ذوقافیتین است.

صبحوارم کافتابی در نهان آورده‌ام/ آفتابم کز دم عیسی نشان آورده‌ام

چون قلم اندر نوشتن می‌شتافت/ چون به عشق آمد قلم بر خود شکافت 

این زمین پاک است و آن شوره است و بد/ این فرشته پاک و آن دیو است و دد 

خستۀ عشقم و در دل غم عشق/ عاشق یارم و بر کف می ناب