شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس دهم : سبک شناسی قرن های 10 و 11 (سبک هندی) | آزمون شماره 9845

لغات ادبی قدیم در شعر سبک هندی فراوان است.

به دلیل کم‌توجهی شاعران کوچه و بازار به آرایه‌های ادبی، بدیع و بیان جز به صورت طبیعی و تصادفی کمتر استفاده شده است.

آثار همه در سطح باقی‌مانده و به خلق آثار بزرگی چون شاهنامه و مثنوی منجر نشده است.

ردیف‌های طولانی و خوش‌آهنگ رایج شد.

کوشش برای مضمون‌یابی و ارائۀ خیال خاص و معنی برجسته و فکری جزئی و تازه با بیانی اعجاب‌انگیز از ویژگی‌های نثر این دوره است

تاریخ‌نگاری این دوره از فساد و تیره‌بختی چند قرن گذشته و کشتار مردم و فرار دسته‌جمعی افراد با ذوق متأثر گردید.

تواریخ عمومی این دوره در کنار نهادهای سیاسی و فرهنگی عصر صفویه در جهت نهادینه کردن فرهنگ تشیع گام برداشتند.

در عصر اعتلای صفوی، یعنی زمان شاه عباس اول، ایران از نویسنده قوی‌دست خالی ماند.

نیست از کردارها بی‌حاصلان را بهره‌ای /  چون قلم از ما همین گفتار می‌ماند به جا

کناره کردن از افتادگان مروّت نیست / کسی به سایه‌ خود سرگران نمی‌باشد

آن قطره‌ باران بین از ابر چکیده / گشته سر هر برگ از آن قطره گهربار

از تواضع می‌توان مغلوب کردن خصم را / می‌شود باریک چون سیلاب از پل بگذرد

چون به در کریاس گردون‌اساس رسیدند زرها نثار فرموده آن روز را به عیش و خرّمی گذاردند.

هرچند که استدعای ساورین و پیش‌کش نمودند به‌جایی نرسید تا همچنان مأیوس و محروم بازگشتند.

مهمّات آن ولایات را موافق صلاح دولت قاهره، ترفیه رعایا و عجزه حال نظام و نسق دهند.

پایزه مغولان سکّه‌ای بود از زر یا سیم یا چوب که برحسب مراتب مأمورین صور مختلف بر آن نقش می‌شد.