شرکت در آزمون آنلاین علوم و فنون ادبی 2 - درس چهارم : سبک شناسی قرن های 7 و 8 و 9 (سبک عراقی) | آزمون شماره 10415

گر سخن گویم ز چین زلف تو / از سرکین چین در ابروی افکنی

 دلم محبّت ابنای روزگار گرفت / فغان که آینه‌ام خوی با غبار گرفت

 دل را نگاه گرم تو دیوانه می‌کند / آیینه را رخ تو پری‌خانه می‌کند

 نمی‌شود دل پاکان زحرف بد غمگین / ز عکس زشت نیفتد به روی آینه چین

چگونه گوش توان کرد بر خردمندان / گهی که عشق شود غالب و خرد مغلوب (برتری عشق بر عقل)

سر کویت ز آب چشم مهجوران فرات / سر انگشتت به خون جان مشتاقان خضاب (فراق)

آن که گویند که بر آب نهاده است جهان / مشنو ای خواجه که چون درنگری بر باد است (بی‌اعتباری دنیا)

وقت رفتن گر روم با آتش عشقت به خاک / روز محشر در برم بینی دل خونین کباب (ستایش عشق)

ز لاله باغ پر از شمع برفروخته بود/ نمود باغ بدان شمع‌های خویش اعجاب

مشک با زلف سیاهش نه سیاه است و نه خوش / سرو با قد بلندش نه بلند است و نه راست

بر آن‌سان به زین اندر آورد پای / که از باد ‌آتش بجنبد ز جای

در کوی نیک‌نامی ما را گذر ندادند / گر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا را